Provence, karşı konulmaz cazibesi, güneş ve Avignon Festivali, tiyatro başkentinde gelip kalmak için birçok neden

Yapay zeka (AI) her yerde. Film öneren telefon algoritmalarımızdaki ses asistanları, yavaş yavaş kendisini günlük yaşamlarımıza davet ediyor. Bazıları için inovasyon ve ilerleme ile eş anlamlıdır. Diğerleri için, özellikle istihdam, yaratıcılık ve hatta insan ilişkileri üzerindeki etkisi ile ilgili endişeleri uyandırır. Dünyayla olan ilişkimizi üzen bu teknolojik devrim, bu nedenle sadece tiyatroya ilham verebilir, toplumumuzu sorgulamak için havada beslenen bir sanat. Yapay zeka kendini sahneye davet ettiğinde ... ama hayal ettiği gibi değil, tiyatrodaki AI'nın sahne veya diyaloglar tarafından tamamen algoritmalar tarafından üretilen robotlar anlamına geldiğini düşünebilir. Ancak, yazarlar ve yönetmenlerin bunu ele geçirmesi bu açıdan değildir. Yapay zeka, her şeyden önce gösteri dünyası için bir ilham kaynağı haline gelir, iletişim, kuşaklararası çatışmalar ve insanın değişen bir dünyada yeri gibi evrensel temaları keşfetme bahanesidir. Çağdaş kaygılarımızın bir aynası olarak tiyatro, teknolojik yetenekle hayatlarımızda kışkırttıkları ayaklanmalardan daha az ilgileniyor. Bundan kaynaklanan hikayeler genellikle mizah ve yansıma ile bağlanır, çünkü makinelerin sözde soğukluğunun arkasında çok insani soruları gizler. Yapay zeka, halk için büyüleyici bir gösteri konusu, yapay zeka neden bu kadar iyi bir gösteri konusu yapıyor mu? Birincisi, çünkü haberlerin kalbinde. Bunun hakkında medyada konuşuyoruz, kafelerde tartışıyoruz ve herkesin konuyla ilgili görüşleri var. Tüm nesillere meydan okuyan ve etkileyen bir temadır, çünkü geleceğimiz hakkında derin sorular ortaya çıkarır. Daha sonra AI, dünyanın farklı vizyonlarıyla yüzleşmek için mükemmel bir anlatı koludur. Bu teknolojinin etrafındaki en büyük gerilimlerden biri, doğal olarak benimseyenler ile şüphecilikle bakanlar arasındaki tutarsızlıkta yatmaktadır. Bu kuşak şok, oyun yazarları için komik ve dokunaklı durumlar çizebilen bir altın madenidir. Son olarak, tiyatrodaki yapay zeka, çok didaktik olmadan tartışmaların açılmasını mümkün kılar. Bir komedi, bir drama veya hicivli bir parça aracılığıyla, seyirciyi bir konferansa katılma izlenimi olmadan soru sormaya itiyor. Bu şovları bu kadar alakalı hale getiren eğlence ve yansıma arasındaki bu ince denge. "Ados.com: Yapay Zeka", AI'nın tiyatroda kullanılma şeklinin mükemmel bir örneğini kaçırmamak için kuşak bir komedi, Crazy tarafından taşınan yeni "Ados.com: Yapay Zeka" oyundur. Bu gösteri, Ados.com'un başarısı sayesinde halka açık olan Kevin ve annesini aşamalı olarak aşamalı. Bu yeni macerada, kendilerini yeni günlük durumlarla karşı karşıya buluyorlar: rapçi olmak, ödevleri yönetmek, araba kullanmayı öğrenmek ... ama her şeyden önce, günlük yaşamlarını istila eden yeni teknolojilerle uğraşmaları gerekiyor. Başlık AI'ya atıfta bulunuyorsa, nesiller arasındaki yanlış anlamaları göstermek için robotlar hakkında konuşmak çok fazla değildir. Yapay zeka burada evrensel temalara mizahla yaklaşmak için ortak bir konu haline gelir: Gençler teknolojiyi nasıl algılar? Ebeveynler neden bazen ayak uydurmayı zor buluyor? Ve her şeyden önce, dijital çağda hala birbirimizi anlayabilir miyiz? Jean-Baptiste Mazoyer tarafından yönetilen ve Seb Mattia ve Isabelle Viranin tarafından yorumlanan gösteri, yeni dijital kullanımlarla boğulmuş olan anne arasındaki kontrast üzerinde oynuyor ve bu bağlantılı dünyaya tamamen daldı. Yanlış anlamalar ve lezzetli diyaloglar arasında, oyun kahkaha patlamaları ve teknoloji ile ilişkimiz üzerine güzel bir yansıma dozu vaat ediyor. AI ve Tiyatro, umut verici bir ikili. Yapay zeka üzerine bir gösteri, uyandırdığı sorularda olduğu kadar teknolojik başarısı için değil, yaklaşmak için heyecan verici bir konu olabilir. "Ados.com: Yapay Zeka" gibi şovlarla, zamanımız, şüphelerimiz ve umutlarımız hakkında konuşmanın bir yolu haline geliyor. Kahkaha ve farkındalık arasında, bu parçalar bize, makinelerin her şeye gücü rağmen, her zaman en iyi hikayeleri anlatan insan olduğunu hatırlatır.